Antidotum na beznadzieję

Nie mam zamiaru opisywać destrukcyjno-depresyjnej nudy przełomu dziesięcioleci 80/90. Wyznam, że do dzisiaj ogarnia mnie przerażenie, gdy ją sobie przypomnę.

Pozorowana praca, pozorowany wypoczynek, pozory myśli, pozory pragnień - pozorowane życie… maleńki teatrzyk krasnoludka. Kołowrót bezsensu z dodatkiem całkowitego braku jakiejkolwiek perspektywy, w tym przede wszystkim duchowej.

I kiedy wydawało mi się, że nic już, i nigdy nie potrafi mnie wyrwać z tego zaklętego kręgu wszechogarniającej pustki, Bóg mi zatrzymał chorobą nużące szaleństwo zgrzytliwej codzienności.

Kierat ”zastopował” i wszystko stanęło na głowie; a potem z tej „dezintegracji pozytywnej” nieśmiało zaczęła powstawać nowa wartość.

Rzeczywista WARTOŚĆ.

Coraz większa i większa, bo tym razem oparta o wiarę w Boga i wynikające z Niego „własne możliwości”. Oparta o przekonanie, że trzeba mimo wszystko i wbrew wszystkim - robić swoje.

I tak się dzieje do dzisiaj.

Po tamtym złym czasie pozostało mi wiele drzazg, także w zachowanych tekstach i obrazach.

Sygnalizuję tu Państwu jedynie łagodne „smaczki” przeszłego klimatu, bo doprawdy nie ma się nad czym rozwodzić i robić z bloga żalnika, albo i czegoś znacznie gorszego.

Bóg wysłuchał / i to właściwie wszystko / mojej rozpaczliwej prośby, choć trochę prześmiewczo „pod Okudżawę”, wypowiedzianej w wierszyku z tamtego czasu :

Topię się Panie

I od tylu już zim

Dwa palce

Wytykam z topieli

Zechciejże spojrzeć

Niech choć raz

Dostrzegą je

Twoi anieli

Niech zetrą

Mi z serca i ust

Zimno błękitu

Może wówczas

W zieloności Twojej

Doczekam świtu

Wklejam też „Kołysankę”, pierwszy mój opublikowany linoryt, który wycisza dotychczasowy chaos i jest zapowiedzią porządku w moim świecie.

W kolejnych odcinkach spróbuję opowiedzieć Państwu o pogodnym mozole mojej nowej rzeczywistości, w której wreszcie, rezygnując z codziennego „teatru”, odnalazłem siebie. W której wszystko co dotąd było skutecznie hamowane - nagle wręcz wybuchło, mnie przynosząc radość spełnienia, a innym pożytek.

Jej wyniki można już dziś odnaleźć w sieci, w której jestem obecny od 2006 roku.